بررسی تأثیر بسته مراقبتی مبتنی بر شواهد بر تکامل مهارت های حرکتی عمومی شیرخواران ساکن در شیرخوارگاه

مقدمه: سال اول زندگی مهم ترین دوره خارج رحمی تکامل مغزی و نیازمند تحریکات محیطی برای بروز قابلیت های تکاملی می باشد؛ اما کودکان شیرخوارگاهی به دلیل محرومیت های محیطی مکرر، در معرض تأخیر تکاملی قرار دارند. هدف: تعیین تأثیر بسته مراقبتی مبتنی بر شواهد بر تکامل مهارت های حرکتی عمومی شیرخواران ساکن شیرخوارگاه. روش: در این کارآزمایی بالینی دوگروهه تصادفی که در شیرخوارگاه حضرت علی اصغر(ع) مشهد در سال 1392 انجام شد؛ بسته مراقبتی مبتنی بر شواهد ارزیابی شد. 50 کودک 12-1 ماهه شیرخوارگاه به صورت تصادفی در گروه مداخله و کنترل جای گرفتند. بسته مراقبتی برای کودکان گروه مداخله، سه بار در هفته، به مدت 8 هفته اجرا شد. سن تکامل مهارت های حرکتی عمومی قبل از مداخله، هفته 6 و 8 مداخله توسط ابزار دنور 2 ارزیابی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 5/11 و آزمون های تی مستقل، من ویتنی و آزمون اندازه های تکراری تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی نمونه پژوهش حاضر 62/14±64/20 هفته بود. 32 درصد دختر و 68 درصد پسر بودند. میانگین سن تکامل مهارت های حرکتی عمومی قبل از مداخله در گروه مداخله (9/7±4/21) و گروه کنترل (0/13±8/15)، تفاوت آماری معنی داری نداشت (05/0p>). بعد از 6 هفته اجرای بسته مراقبتی، میانگین سن تکامل مهارت های حرکتی عمومی در گروه مداخله (8/10±5/26) نسبت به گروه کنترل (4/11±4/21)، بر اساس آزمون تی مستقل افزایش معنی داری نشان نداد (115/0p=)؛ اما در هفته 8 مداخله، میانگین سن مهارت های حرکتی عمومی در گروه مداخله (5/10±36/29) نسبت به گروه کنترل (4/10±9/22) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (033/0p<). نتیجه گیری: از بسته حاضر می توان برای ارتقای مهارت های حرکتی عمومی در شیرخواران در معرض خطر تأخیر تکاملی مانند شیرخواران ساکن پرورشگاه ها استفاده کرد.